.....het vuur laait niet meer op, het vlammetje wordt kleiner, zo kwetsbaar, zoals je daar ligt, zo puur, zo fragiel. Die broosheid maakt je mooi, de pijn achter je gelaten (in coma). Wat kan er nog gebeuren?, het kan alleen maar beter worden. Je leven...slechts vijfentwintig jaren...maar toch helemaal geleefd. Stilletjes ga je ons verlaten, stilletjes door de achterdeur. Het laatste stukje, hand in hand. Dan glijdt jouw hand uit de mijne....en gaan we ieders weg...zo stil...en voel ik me verlaten.
Sa-wa-dee Beste mensen,
In mijn vorige brief vertelde ik over de koortsgolf welke die dag door het hospice ging, dat resulteerde dat drie mensen op één dag overleden. Het was een naar beeld drie lege bedden naast elkaar te zien. Na een paar uur waren twee ervan weer met nieuwe patiënten bemand. Dat is niet makkelijk, je hebt nauwelijks afscheid genomen, moet je alweer wennen aan een nieuwe patiënt, gelukkig duurt dat kort, omdat de ander je weer nodig heeft. Zo gaat het steeds weer, gaan en komen!
Vorige week is een patiënt weggelopen! Gelukkig is hij gevonden en weer terug gebracht. Hij voelt zich nu steeds beter op zijn gemak, vraagt zelfs om een massage, vandaag had hij daarbij grote gein, omdat ik hem een stevige Thaise massage gaf, terwijl hij vorige week geen contact wilde. Ook doet hij nu wat kleine karweitjes en in het shopje hier op het terrein doet hij wat boodschapjes voor andere patiënten.
Gisteren was Chiet, de patient in bed 2, jarig. John en ik hadden op mijn memorecorder happy birhtday ingezongen en ik had een boeketje van twee lotusbloemen gekocht. Toen ik aan zijn bed kwam draaide ik het af, hij straalde, zong mee en heeft de bloemen de hele dag naast zijn kussen laten liggen, zo'n mooi gezicht.
Meerdere patiënten hebben problemen in het hoofd, doordat HIV hun hersenen heeft aangetast, ze gaan dan dementeren, krijgen aanvallen van epilepsie, worden blind of krijgen een hersentumor. Het grote deel van de patiënten heeft ook tbc, vier van de drie mensen op de afdeling waar ik nu ben is vrij van tbc en liggen daarom apart, omdat ze te weinig weerstand hebben tegen de ziekte.
Vorige week was hier een Thaise vrouw, ze studeert in Boston, en was hier voor een stage van een week. Zij vertelde dat de meeste patiënten niet bang zijn om dood te gaan, maar ze vrezen dat ze reïncarneren met AIDS.
Tot een volgende keer,
Met warme groet,
Huub